امروز تلفنی با ح.ج صحبت می کردم. او گره ذهنی م درباره ی یک سئوال مهم را حل کرد: چگونه ازندگی یک بنیادی یک سهم را می توان حساب کرد؟»
او گفت: پی بر عی دو نوع است:
خب در این حالت می توان در واقع یک درآمد های شرکت (یا همان eps) را حساب کرد. با توجه به این نکته هم می توان به این به درآمد و هم میزان آن و هم ماندگاری یا مقطعی بودن آن دست پیدا کرد. یعنی می توان فهمید آیا یک شرکت سود ده هست یا نه؟ اگر هست چقدر و تا کجا می تواند از نظر بنیادی سود ده باشد (eps و احیانا dps)؟ و هم می توان فهمید که این سودهی چقدر ارزشمند و ماندگار است؟
ما اگر این عدد eps را بتوانیم حساب کنیم در واقع توانسته ایم p/e (قیمت بر درآمد) را بدست بیاوریم! (در واقع چون می توانیم حساب کنیم در هر قیمتی پی بر عی سهم چقدر می باشد چون در نسبت قیمت به درآمد، هر دو مجهول را می دانیم) اینجاست که می توانیم میزان و البته کیفیت و ماندگاری ارزندگی سهام را بدست بیاوریم!
پ.ن: یک نکته دربارهی سهم هایی که پی بر عی شان بیشتر تحت تاثیر عملیاتی در حال تدوام است (یعنی نون کار کردن رو می خورند) این است که ما دو نوع بازار را می توانیم فرض کنیم. بازار به اصطلاح بایدنی و بازار ترامپی. در بازار ترامپی به خاطر دلایل مختلف از جمله تورم انتظاری چه اتفاقی می افتد؟ همه ی بازار به خاطر تورم و رشد دلار رو به جلو حرکت می کند و این سهم ها هم رو به جلو حرکت می کنند. اما در بازار بایدنی که همه چیز در رکود است، باز بهترین روش رو آوردن به این سهم هاست! چراکه در این نوع بازار رکودی، شاید بهترین جا (من حیث المجموع) بانک ها هستند که با پی بر عی حدودا 4 یا 5 در این فضای رکود، بالاترین میزان سود سرمایه گذاری را ارائه می دهند. حالا تصور کنید یک سهم یک پی بر عی عملیاتی در حال تدوامی حدودا 4-5 اگر پیدا شود چقدر می تواند مهم باشد؟ این سهم قطعا با سود دهی خوب هم از پس سود دهی برمی آید و هم سرمایه گذاران قطعا چنین سهمی را پیدا کرده و قمیت سهام نیز افزایش پیدا می کند! ( این یعنی هم سهام سود کرده و هم سود مجامع، در واقع همان سود بانکی را به شما تعلق داده است)
پ.ن2: برای بدست آوردن این نوع پی بر عی ها باید صورت های مالی مطالعه شود ولی ظاهرا سایت هایی همچون دیلی تحلیل و کارگزاری صنعت معدن و تجارت نیز اینکار رو حل می کنند
پ.ن3: این نوع تحلیل زمانی کارایی دارد که بازار بخواهد به ارزندگی توجه داشته باشد. به طور مثال در همین چند ماه اخیر بازار به جای ارزندگی به حجم عرضه و تقاضا توجه داشت. می گفت مهم نیست ارزنده هست یا نه مهم این است که متقاضی بیشتر از عرضه کننده است پس قیمت رشد می کند -حتی اگر ارزنده نباشد مثل سهم های خودرو و .-
علاوه بر این ممکن است بازار به فاکتور های دیگری -هرچند واهی- برای ارزنده بودن یا نبودن سهم استناد کند. ما در همین دوران شاهد بودیم که دلایلی هم چون: عرضه اولیه بودن، عرضه ماشین برای خودرویی ها، توجه دادن دولت به سویی خاص و . باعث می شد تا صف های چند میلیاردی برای بعضی از سهام بندد.
به هر حال باید علاوه بر مسائل فنی به دقت معامله گران را زیر نظر داشت و آن ها را نوعا تحلیل کرد که ملاک خرید و فروش هایشان چه چیز هایی است!
فضا و اتمسفر زندگی، در واقع با موعظه و تلنگر ها هدف (و یا گر نشد، حداقل جهت) زندگی ت را مشخص می کند. هم با همین موعظه ها و تلنگر ها ذکر مداوم است. (این همان ذکریست که مواظب تقواست) و هم چون فضاست و نوعا جمعی می تواند باشد یک نوع سبک زندگی است و این یعنی زمنیه ها را هم فراهم می کند!! ببین چقدر مهم است. هم هدف هم هوشیاری (با ذکر) هم زمنیه ها و تامین نیاز ها همه در فضا و اتمسفرت مشخص می شود. مواظب باش چه اتمسفری را تعیین می کنی.
در یک کلمه می توان گفت فضا مواظب ایمان انسان هاست. (حتی اگر ایمان را به معنای عامش بگیریم). فضا ایمان را به وجود آورده و آن را تغذیه می کند و رشد می دهد. در واقع این فضا است که ایمان را (حتی با شور و عشق) حفظ می کند تا انسان را در فتنه ها حفظ نگه دارد و ولایت الهی را رها نکند و تا همین ولایت پذیری ها انسان را رفته رفته از ظلمت ها به نور ها برده و پایه های ایمانش قوی تر شود. (تا هم انسان به نور رفته و لذتش را ببرد و هم برای فتنه های بعدی قوی تر باشد)
اتمسفر سوخت ایمانی است(ایجاد یک فهم و تصمیم و جهت با حفظ این در مواقع حساس با تامین زمنیه هاش). این ایمان خود قرار است حافظ ولایت الهی باشد. این ولایت نیز همان چیزی است که قرار است بنده را از ظلمت به نور برده و تا لاخوف و لاحزن انسان را رشد دهد. پس قیدوا بالاتمسفر زندگی!
پ.ن: احی قلبک بالموعظه
پ.ن: وقتی فضای مومنانه (به معنای واقعی کلمه) را از دست می دهی به همان میزان تنها شده ای و تنهایی دامگاه شیطان هاست.
پ.ن: بی خود نیست که می گن وقتی با چهارتا عالم رفتی و اومدی تو پنجمی خواهی بود.
درباره این سایت